85 / 166
N
AMAZ
299
Hanefîler'e göre, bir yerde cuma namazı kılınabilmesi için, o yerde cuma
namazı kılınmasına, yetkili kimse tarafından herkese açık olmak üzere izin
verilmesi şarttır. Buna göre, belli bir yerde bulunan kimseler, cuma namazı
kılınmasına izin verilmiş camide, sadece belirli kimseler girmek kaydıyla
cuma namazı kılamazlar. Ancak başka kimselerin de girmesine müsaade
edildiği halde, başka kimseler gelmese ve sadece oradaki kimseler kılsalar,
cuma namazları sahih olur.
Güvenlik ve gizliliğin korunması gibi sebeplerle herkese açık olmayan
yerlerde bulunan cemaat cuma namazı kılabilir. Burada izn-i âm şartı zaru-
ret sebebiyle kalkmış olur.
6. Hutbe
Cuma namazının sıhhat şartlarından birisinin de hutbe olduğu husu-
sunda fakihler görüş birliği içindedirler. Ancak cuma namazının sıhhat şart-
larından olan hutbenin rükünleri ve geçerlilik şartları konusunda mezhepler
arasında görüş farklılıkları vardır.
Hutbe, birilerine hitap etmek, bir şeyler söylemek demektir. Haftada bir
gün bir mekânda toplanmış olan müminlerin başta dinî konular olmak
üzere, onların hayatlarını kolaylaştıracak, ilişkilerini uyumlu hale getirecek
her konuda aydınlatılması için hutbe bir vesile ve bir fırsattır. Hutbe esasen
bu amacı gerçekleştirmek için düşünülmüştür; bu sebeple cemaatin bilip
anladığı bir dille irad edilir.
Cuma namazının bir parçasını teşkil eden hutbenin varlığı, fıkhen geçer-
liliği veya en güzel şekilde ifası için bazı şartlar aranır. Bunlar ilmihal dilinde
hutbenin rükünleri, şartları ve sünnetleri olarak anılır.
aa) Hutbenin Rüknü
Ebû Hanîfe'ye göre hutbenin rüknü yani temel unsuru Allah'ı zikretmekten
ibaret olduğu için, hutbe niyetiyle “elhamdülillah” veya “sübhânallâh” veya “lâ
ilâhe illallah” demek suretiyle hutbe yerine getirilmiş olur. Fakat bu kadarla
yetinilmesi mekruhtur. Ebû Yûsuf ve Muhammed'e göre ise hutbenin rüknü,
hutbe denilecek miktarda bir zikirden ibarettir ki, bu zikrin uzunluğunun da en
az teşehhüd miktarı kadar yani Tahiyyât duası kadar olması gerekir.
İmam Mâlik'e göre hutbenin rüknü, müminlere hitaben müjdeli veya sa-
kındırıcı ifade taşımasıdır.